เมื่อกราฟิกดีไซเนอร์ไทย ทดลองไปรับบทเป็นศิลปินแสดงผลงานเดี่ยวที่ญี่ปุ่น (ตอนที่ 1)

การที่มีโอกาสได้ไปแสดงนิทรรศการผลงานเดี่ยวในญี่ปุ่นถึง 3 ครั้ง ของ try2benice โดยส่วนตัวนับเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจําทีเดียว เพราะไม่เคยมีประสบการณ์ในการแสดงผลงานเดี่ยวแบบนี้มาก่อน  ไม่ว่าจะที่ไหนแม้แต่ในประเทศไทยก็ตาม จึงเหมือนเป็นสิ่งใหม่ในชีวิตที่ต้องทําออกมาให้ดีที่สุด และแน่นอนว่าอะไรก็ตามที่เราไม่เคยทํามาก่อนมักจะตื่นเต้นเสมอ โดยส่วนตัวผมคิดว่ามันคือการทดลอง เพราะในทุกครั้งที่มีการแสดงงานจะมาด้วยการตั้งสมมติฐานและหาคําตอบอะไรบางอย่างจากคนดูเสมอ ในคอลัมน์ บิ ครั้งนี้จึงขอเล่าประสบการณ์การแสดงงานในญี่ปุ่นให้ฟังในแบบย่อเป็นข้อๆ ดังนี้ครับ

01

ย้อนไปเมื่อแสดงงานครั้งแรก เกิดจากการแนะนําของเพื่อนนักออกแบบชาวญี่ปุ่นที่ส่งข้อความมาแนะนําให้รวบรวมผลงานส่งไปที่แกลเลอรี่แห่งหนึ่งในญี่ปุ่นที่กําลังมองหาดีไซเนอร์หรือศิลปินใหม่ๆ ที่ไม่เคยแสดงงานที่ไหนมาก่อนเพื่อมาจัดแสดงผลงาน

02
คุณสมบัติเข้าทางมากครับ ทว่าการได้รู้ข่าวดังกล่าวนี้เกิดขึ้นก่อนหมดเขตส่งผลงานเพียง 3-4 วัน แล้วการรวบรวมผลงานเพื่อส่งให้คณะกรรมการของแกลเลอรี่พิจารณานั้นไม่ได้ส่งไปทางอีเมล หรือหย่อนไว้ใน Dropbox แต่อย่างใด แต่เป็นการเอาผลงานทั้งหมดมา Print ลงบนกระดาษ A4 เรียงใส่แฟ้มอย่างเรียบร้อยและสวยงามที่สุด พร้อมกันนั้นก็ต้องส่งหัวข้อหรือคอนเซ็ปต์ในการแสดงงานของเราให้เขาพิจารณาด้วย

03
ข้อสองนั่นว่ารีบแล้วใช่ไหมครับ ยังไม่พอต้องอย่าลืมว่าเอกสารทุกแผ่น แนวความคิด รวมถึงเรซูเม่ทั้งหมดนั้นต้องถูกแปลให้เป็นภาษาญี่ปุ่นที่สุภาพและเป็นทางการที่สุดก่อน ซึ่งถือเป็นเรื่องวัฒนธรรมและมารยาทในการใช้ภาษา

04
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยรวดเร็วราวชินคันเซ็นแล้ว แฟ้มดังกล่าวจะต้องถูกส่งทางไปรษณีย์แบบด่วนที่สุดไปให้คณะกรรมการพิจารณา ผู้ที่ได้รับคัดเลือกจะได้รับอีเมลยืนยันเพื่อเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาพบหน้ากันเพื่อรับฟัง กฎ กติกา มารยาท และเงื่อนไขต่างๆ ที่ประกอบด้วยเอกสารภาษาญี่ปุ่นจํานวนหลายหน้า แน่นอนว่าทุกอย่างถูกแจกแจงอย่างละเอียดยิบอีกทั้งยังต้องเซ็นเอกสารรับรองพอสมควร เช่น ยืนยันว่าเราจะมาแสดงงานแน่นอนไปจนถึงเรื่องทั่วๆ ไปอย่างการประกันความเสียหายของทรัพย์สิน สิ่งของ ฯลฯ ในระหว่างการจัดแสดงผลงาน

05
และแล้วอีเมลที่เรารอคอยก็ถูกส่งมา โชคดีที่ผลงานที่ส่งไปผ่านการคัดเลือกจากคณะกรรมการ ด้วยความดีใจมากจนเกินไป เมื่อกรรมการส่งอีเมลมาแจ้งผลพร้อมกับสอบถามว่า “เนื่องจากรูปแบบผลงานของเราเหมาะสมกับการแสดงงานเป็นคนแรก เพราะฉะนั้น คุณพร้อมที่จะแสดงนิทรรศการผลงานเป็นคนแรกหรือไม่” ดันตอบไปว่า “พร้อมครับ”

06
หลังจากบรรจงกด send คําว่า “พร้อมครับ” กลับไป ชีวิตของคนกดส่งอีเมลก็เริ่มสนุกกึ่งเครียดกับการแสดงงานครั้งแรกในชีวิต 

(อ่านตอนที่ 2)

Info
Website : www.try2benice.com