อืมม…ก็แค่อยากใช้บัตรรถไฟฟ้าในแบบที่น่าหยิบน่ามองแบบญี่ปุ่นกับเขาบ้างไม่ได้เหรอ?

อืมม…จริงๆ แล้วก็แค่อยากมีความรู้สึกดีๆ เหมือนตอนใช้บัตรรถไฟที่ญี่ปุ่นก็แค่นั้น ก็เลยแอบคิดว่าในบ้านเราก็น่าจะทำได้ เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า อยู่มาวันหนึ่ง มีความจำเป็นต้องซื้อบัตรรถไฟฟ้าทั้งลอยฟ้าและใต้ดินในวันเดียว แต่ก็นะ…ในฐานะที่ดันเป็นนักออกแบบก็เลยรู้สึกลำบากใจนิดหน่อย (จริงๆแล้วก็มากอยู่) กับสิ่งที่จะได้มา ก็เลยตัดสินใจว่าไม่ซื้อแล้วกัน แม้ว่าจะมีสติ๊กเกอร์น่ารักๆ สำหรับติดทับบัตรทำออกมาขายก็ยังคิดว่าไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุ

ในวันเดียวกันนั้นหลังจากทำธุระเสร็จก็รีบกลับบ้านมานั่งออกแบบบัตรรถไฟฟ้าเล่นๆ ในแบบที่เราคิดว่าใช่ แล้วได้ความรู้สึกดีๆ เหมือนที่เราเคยใช้ที่ญี่ปุ่นกับเขาสักนิดหนึ่งก็ยังดี งานที่เห็นนี้เป็นเพียงงานทดลองที่ใช้เวลาออกแบบไม่มากนัก ไม่มีอะไรซับซ้อน แค่คิดว่าบัตรที่เราอยากซื้ออยากใช้นั้นน่าจะมีหน้าตาประมาณไหนกัน? และโดยส่วนตัวคิดว่างานออกแบบที่คนส่วนใหญ่ต้องใช้อยู่ทุกวี่ทุกวันแบบบัตรรถไฟฟ้านี้ ควรเป็นงานออกแบบที่ให้รางวัลกับคนที่ใช้อย่างมากที่สุด

คำว่า “ให้รางวัล” นี้ ถ้าจะแปลความง่ายๆ ก็คือ ผู้ใช้ควรมีความรู้สึกในทางบวก ยิ้มเบาๆ ในใจเมื่อได้ใช้หรือได้เห็น โดยเฉพาะสำหรับคนกรุงเทพฯ เมืองที่มีการจราจรติดขัดระดับโลก เมืองที่มีการเดินทางอันยากลำบาก คนเดินทางมักมีแต่ความเครียด และการคาดเดาอะไรไม่ได้เลยด้วย แล้วความรู้สึกในงานออกแบบนี้ก็เลยน่าจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด และเป็นรางวัลที่สมควรมอบให้คนกรุงเทพฯ อย่างที่สุด

นั่นหมายความว่าเราควรให้ความสำคัญกับเรื่องความ-รู้สึกนี้ในทุกๆ สื่อ ทุกๆ วินาทีที่เห็นหรือใช้ เพราะนี่คือประโยชน์สูงสุดของกราฟิกดีไซน์ที่แท้จริง และสัมผัสได้ด้วยใจ ด้วยความรู้สึก ว่าไหม ?