Quiet days in Gifu | วันเงียบๆ ที่ไม่เงียบเลยในกิฟุ

‘ปลาอะยุในช่วงฤดูร้อน ว่ากันว่าเป็นปลาอะยุที่อร่อยที่สุด..’

ฉันมีโอกาสได้กินปลาอะยุ (Ayu) ที่ร้าน Tensui ในซอยสุขุมวิท 16 ก็ขออนุญาตไม่ปฏิเสธคำกล่าวนั้น เพราะตั้งแต่ที่ได้สัมผัสปลาอะยุเป็นคำแรก ก็รู้สึกได้ถึงความนิ่มฟู รสออกจะเค็มๆ มันๆ หน่อย แต่กลับกลมกล่อม และไม่เหม็นคาวแม้แต่นิดเดียว กลิ่นหอมพืชอ่อนๆ ของพรรณไม้โชยมาจากเนื้อสีขาวนุ่มเหล่านั้น

คุณฟูจิอิ (Fujii) เจ้าของร้าน บอกว่านี่เป็นกลิ่นเฉพาะของปลาอะยุ อะยุเป็นปลารักสะอาด มันไม่สามารถเติบโตได้หากปราศจากน้ำใสสะอาด อีกทั้งมันยังกินแต่อาหารที่คุณภาพดี อย่างสาหร่ายที่เติบโตในน้ำสะอาด ช่วงเริ่มต้นฤดูร้อน (เดือนมิถุนายน) เป็นช่วงที่อนุญาตให้จับปลาเป็นครั้งแรกของปี จึงไม่ต้องแปลกใจว่า ทำไมปลาอะยุถึงมีรสชาติดีแถมยังมีกลิ่นหอมอีกด้วย

ปลาอะยุมีชื่อเสียงในจังหวัดกิฟุ (Gifu) ทำไมต้องเป็นที่นี่ ก็เพราะว่ากิฟุ (Gifu) เป็นจังหวัดที่เงียบสงบ ตั้งอยู่ใจกลางของประเทศญี่ปุ่น มีธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์ ภูมิประเทศล้อมรอบไปด้วยภูเขาและแม่น้ำ มีธารน้ำใสเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะสายหลักที่เรียกว่า คิโซะ 3 สาย ประกอบไปด้วย แม่น้ำนะงะระ (Nagaragawa) อิบิ (Ibigawa) และคิโซะ (Kisogawa) ที่ไหลผ่านพื้นที่ทั่วทั้งจังหวัด 

ฉันว่าแม่น้ำกับคนญี่ปุ่นมีความสัมพันธ์กันค่อนข้างมาก เพราะไม่ว่าไปทางไหนก็จะมีแม่น้ำให้เห็นอยู่ตลอด และไม่ว่าจะเป็นน้ำจากแม่น้ำสายใดก็ตาม ก็จะใสสะอาดจนสามารถมองเห็นปลาคาร์ปตัวโต (มาก) อยู่เสมอ อาจเป็นเพราะว่าคนญี่ปุ่นมักตื่นตัวเรื่องสุขภาพ และรู้ว่าสายน้ำเป็นตัวหล่อเลี้ยงพืชพรรณอาหารแก่พวกเขา จึงตระหนักถึงคุณค่าของสิ่งแวดล้อมมากก็เป็นได้

เมื่อได้ลิ้มรสของปลาอะยุ ก็พาลให้นึกถึงตอนที่ฉันไปญี่ปุ่นครั้งแรก และจังหวัดกิฟุ (Gifu) เป็นสถานที่แรกที่ฉันเลือกไป

หมู่บ้านชิราคาวาโกะ (Shirakawa-go) เป็นสถานที่ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ หากใครได้เห็นรูปถ่ายสักใบเป็นต้องตั้งปฏิญาณกับตัวเองว่า สักครั้งหนึ่งในชีวิตฉันต้องไปที่นี่ให้ได้! หมู่บ้านกัซโซะ (Gusso Village) ตั้งท่ามกลางหุบเขา ช่างสวยงามราวกับหลุดออกมาจากในนิทานนี้ นอกจากจะเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมแล้ว อีกสิ่งที่มีเสน่ห์มากสำหรับฉันก็คือ ความเป็นธรรมชาติที่ไม่เคยจางหายไป..

เมื่อไปถึงสิ่งแรกที่คุณจะพบ ลองมาเดากันค่ะว่าจะเจออะไร.. ใช่ค่ะ แม่น้ำ! สะพานทอดผ่านแม่น้ำสายใหญ่ใสแจ๋วนั้นกำลังรอให้เราก้าวข้ามไปเยี่ยมชมหมู่บ้าน หากเดินเข้าไปเรื่อยๆ ก็จะพบธารน้ำใสน้อยใหญ่ ที่พากันทำตัวให้เป็นประโยชน์แก่นักท่องโลกอย่างเรา สามารถแวะพักดื่มน้ำจากธรรมชาติได้เลยนะคะ (คิดดูสิ ว่ามันสะอาดแค่ไหน) รวมถึงธารน้ำใสเล็กๆ ที่หากเจ้าหมานักท่องโลกเกิดรู้สึกร้อนขึ้นมาแล้วล่ะก็ สามารถแวะเล่นน้ำได้เลย..

ก่อนจะถึงจุดชมวิวที่หากใครมาชิระกะวะโงะ ย่อมไม่ปฏิเสธที่จะเดินขึ้นไป ฉันก็ดันบังเอิญเห็นแม่น้ำใสซะก่อน มันออกจะอมเขียวหน่อยๆ แต่ไม่ขัดตา เพราะสิ่งที่ธรรมชาติให้มานั้นมันดีจริงๆ นั่นแหละ

อีกหนึ่งวันที่ฉันเลือกเดินเล่นในเมือง โดยเดินเลียบแม่น้ำมิยะ (Miyagawa) ที่ไหลผ่านไปเรื่อยๆ เพราะแม่น้ำมิยะ นับเป็นศูนย์กลางของเมืองเล็กๆ แสนสงบที่ชื่อทะกะยะมะ (Takayama) แห่งนี้ ฉันเดินไปจนถึงสะพานนะกะบะชิ (Nakabashi Bridge) สีแดงสด คุณจะต้องไม่เชื่อสายตาตัวเองแน่ๆ ถ้าคุณเห็นฝูงปลาคาร์ป กำลังว่ายน้ำเล่นอย่างสนุกสนาน มันคะวะอีเนะสุดๆ ฉันจึงตัดสินใจไปซื้อข้าวมานั่งกินริมแม่น้ำ นั่งให้ลมเอื่อยๆ พัดผ่านหน้าไปน่าจะดีกว่า ฉันรู้สึกมีความสุขจัง..

ตกเย็นอาทิตย์เริ่มคล้อย พ่อแม่จูงลูก คู่รักจูงมือกัน รวมถึงกลุ่มเพื่อน เกือบทั้งเมืองเล็กๆ แห่งนั้นต่างพากันสวมชุดยุกาตะ เดินไปยังริมแม่น้ำ พบว่าเขาไปปูเสื่อนั่งเพื่อรอชมพลุฤดูร้อน ไม่บอกก็รู้ใช่มั้ยคะว่าเป็นงานเทศกาลฮะนะบิ (Hanabi Festival) นั่นเองค่ะ ฉันก็เลยเออออตามเขาไปด้วย เสียดายที่ฉันไม่ได้เช่าชุดยุกะตะใส่ แต่ความรู้สึกประทับใจ(มาก) ก็เข้ามาแทนที่ ฉันไม่มีภาพดอกไม้ไฟมาให้ชม แต่ไม่ต้องผิดหวังไป เพราะฉันดูเผื่อทุกคนแล้วล่ะ

ความเป็นธรรมชาติทั้งจากสถานที่ท่องเที่ยว จากคนในท้องถิ่น รวมถึงรสชาติของอาหารที่อร่อยโดยไม่ต้องปรุงแต่งอะไรมากมาย อย่างปลาอะยุเนื้อนวล ได้ยินเสียงความสุขกันไหมคะ เมืองแสนเงียบสงบอย่างกิฟุ แต่ดันได้ยินเสียงความสุขดังไม่ขาดสาย ฉันว่าฉันตกหลุมรักกิฟุเข้าแล้วล่ะ..