ตลาดสดสนามป้า

ด้วยความเห็นแก่กินเป็นพื้นฐาน ทุกครั้งที่ไปเที่ยวไม่ว่าจะต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ ฉันต้องใส่โปรแกรมเดินตลาดสดเข้าไปในทริปเสมอ แม้ว่าการเป็นนักท่องเที่ยวจะไม่มีครัวของตัวเองไว้ซื้อวัตถุดิบท้องถิ่นมาปรุงกินเองจริงๆ ก็ตาม แต่ความคึกคักโครมครามของตลาด ภาพอาหารเรียงรายพร้อมอร่อยให้จ่ายเงินอุดหนุน และบทสนทนาของคุณลุงคุณป้าท้องถิ่นซื้อขายกัน (ที่ฟังไม่ออกหรอกแต่เป็นซาวนด์แทร็กประกอบการเดินตลาดที่น่าสนใจ) มันคือเสน่ห์ที่เมืองนั้นๆ มีแบบที่ไม่ถูกประดิดประดอยมากนัก เพราะฟังก์ชั่นหลักมีไว้สำหรับคนท้องถิ่นมากกว่า

 

 

และที่ญี่ปุ่น ไม่ว่าจะเป็นตลาดเล็กหรือตลาดใหญ่ที่อยู่ตามเมืองต่างๆ ก็มีความน่าสนใจทั้งหมดที่ว่านั้น และพันธกิจหลักของฉัน ก็คือการไปดุ่มดูวัตถุดิบแปลกๆ ที่บ้านเราไม่มี นั่นร้านผักดองสุดอลังการ นี่ร้านขายผักที่เต็มไปด้วยผักสดอวบอิ่ม นั่นร้านผลไม้ดูพาราไดซ์จากพีชฉ่ำหวานจังและสตรอว์เบอร์รี่ลูกโต๊โต โน่นร้านขายเต้าหู้หลากชนิดแบบต้องเสิร์ชกูเกิลดูว่าแต่ละแบบแตกต่างกันอย่างไร บางอย่างซื้อชิมได้ก็ซื้อไป บางอย่างเป็นของแห้งของดองที่พอจะแพ็กกระเป๋ากลับบ้านได้ก็กวาดมาให้หมด ฉันเคยได้ดอกซากุระดองกลีบบางสวย ตัดใจจ่ายให้ชามัทฉะเลอค่าราคาแพง และขนผักดองที่ไม่มีในเชลฟ์ซูเปอร์มาร์เก็ตญี่ปุ่นเมืองไทยมาลองเล่นในครัวที่บ้าน เหมือนหนุ่มๆ ซื้อกันดั้มมาหมกมุ่นต่อเมื่อถึงเมืองไทยยังไงยังงั้น

 

 

แต่ถ้าไม่ใช่นักตุนวัตถุดิบ การไปเดินตลาดก็ยังมีข้อดีตรงที่เราได้ไปสืบว่าฤดูกาลนี้มีอะไรน่ากินบ้าง ถ้าเห็นหน่อไม้เต็มตลาด ไปร้านอาหารก็ต้องสั่งข้าวอบหน่อไม้กรอบกรุบซะหน่อย เห็นหอยอาซาริหลายแผง ต้องสั่งซุปมิโซะ หอยอาซาริเท่านั้น หรือถ้ามีงบประมาณ เห็ดมัตสึตาเกะแห่งฤดูใบไม้ร่วงก็ไม่ควรพลาดลองชิม!

 

 

และแน่นอน ความยั่วยวนตลอดเส้นทางและบรรยากาศคึกคักที่ได้ขนาบข้างกับเหล่าคุณป้านักช็อป จะทำให้เราเอร็ดอร่อยกับอาหารเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว จะสั่งวาราบิโมจินุ่มหนึบจากร้านเก่าแก่ในตลาด ยืนต่อคิวซื้อลูกชิ้นปลาหมึกเสียบไม้หอมฉุย ไหนจะดังโงะปิ้งร้อนๆ หน้าเตา หรือบางตลาดมีโซนขายด้งหรือข้าวหน้าต่างๆ จะแวะฉีกตะเกียบคีบกินก่อนเดินต่อก็เป็นเรื่องสุดฟิน

ทริปหน้า อยากลองแวะตลาดก่อนไปช็อปในห้างกันบ้างดีไหม : ) 

 

LIKE & SHARE

ชอบเรื่องนี้จนต้องบอกต่อ